“Bırakıp nesil ile kavga etmeyi
Soralım kendimize, yaşayabildik mi ilim, irfan ve edebi?”
Şikâyetlenip durduk hep, yeni nesil şöyle, yeni nesil böyle diye. İğneyi kendime batırmak adına söyleyeyim; hem bir öğretmen hem bir baba olarak şikâyetlendiğimiz neslimizin kendi eserimiz olduğunu..
Annenin hep bir meşguliyeti vardı. Yemek, bulaşık, çamaşır, ev… Sahi hiç mi vakit kalmazdı bu işlerden, en kıymetli hazinemiz olan evlatlarımıza ayrılacak.. Hele bir de çalışıyorsa anne, eyvah ki eyvah, ayakta duracak hâl bile kalmamıştır…
Peki ya baba, gün boyu dışarda.. Yorgunluk, stres.. Eve geldiğinde hakkı olmalıydı kumandayı eline alıp TV izlemek..
“Bırakıp nesil ile kavga etmeyi
Soralım kendimize, yaşayabildik mi ilim, irfan ve edebi”
Ezâhir-i Efkâr, Serkan Fırat, Münib
Sayılan bu meşgaleler asıl meseleyi ıskalamamıza neden oldu. Dünyanın sürekli değişen ekonomik, sosyal, teknolojik şartlarını kaçırdık gözümüzden. Evlatlarımız internetin, sosyal medyanın esiri oldu adeta. Ve çocuklarımızı biz değil maalesef internet ve sosyal medya yetiştirdi.
“Uzaklar yakın oldu sevindik ahir zamanda
Yakınlar uzak oldu kaçırdık ahir zamanda”
Ezâhir-i Efkâr, Serkan Fırat, Münib
Artık çocuklarımız bizim değil internetin, sosyal ağların çocukları oldu. Yararları elbette ki de vardı ancak kötü olanın yayılması, nüfuzu daha hızlı oluyordu ve daha cazipti.
Nispeten iyi denebilecek ekonomik şartlarımız sayesinde, ben görmedim o görsün diye, ben yaşamadım o yaşasın diye evlatlarımıza sağladığımız konfor ortamı hazırcılığa, şükürsüzlüğe, israfa, kanaatsizliğe yol oldu onlarda.
Yapılan her hatanın elbette telafisi de olmalıydı, her ne kadar zor olsa da; Anneler her ne kadar yorgun olsa da mütebessim bir çehre ile karşılasın evinin direği, hayat arkadaşı, uğruna anne babasını bırakıp kendisine eş olarak seçtiği beyefendiyi.. Bir tebessüm de beyefendiden gelsin; peşinden koştuğu, nice zorlukları göğüsleyerek kurduğu yuvanın sultanına, hanımefendiye.. Hâl ve hatırlarını sorsunlar, dertleşsinler birbirleri ile, dışarıda maruz kaldıkları meşakkatlerden sıyrılıp nefes alsınlar birbirlerinde, dinlensinler. Tekrar dışarı çıkıp hayatın zorlukları ile mücadele için enerji depolasınlar, toplumun temel taşı ailelerinde, yuvalarında.. Bu huzurlu, sükunetli aile ikliminde beyefendi bıraksın kumandayı bir süreliğine, çocuklara ilgi, sevgi gösterilsin, oturtulsun kucaklara, ailenin prensesinin saçları okşansın.. Midelerinin tokluğu kadar ruhlarının, gönül dünyalarının da gıdası verilsin. Maneviyat dünyalarına, gönül dünyalarına dokunacak kitaplar ailece okunsun, mütaalalı okumalar yapılsın, herkes fikrini söylesin konu üzerine. Okuma, dinleme, anlama, hitabet, ifade becerileri gelişirken evlatların şuur dünyaları da gelişsin öz değerlerimizle..
Velhasıl bozulma nasıl ki evden başladı ise telafi, düzelme de evden başlamalı. Zira Efendimiz’ in metodudur bu;
“Beytinden başlamıştı Muhammed Mustafa(sav)
Muvaffak olur mu hiç, beyti ihmal eden gayret ve çaba”
Ezâhir-i Efkâr, Serkan Fırat, Münib
Kıymetli ebeveynler hiçbir şey için hiçbir zaman geç değil. Zararın neresinden dönersek kârdır. Yangın yerine dönen dünyada bir yuvayı, bir evladı kurtarsak kârdır. Peygamberi metot ile, Yaratan’ ın adı ile başlayalım, gayret bizden muvaffakiyet O’ ndan (c.c)…
Bismillah..
Serkan Fırat, Münib
News
