1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Umut Merhemi
“Yoklama alıyorum bazen içimden, eksik miyim acaba dünden?” Ne kadar mânidar bir söz.
İnsan her gün eksilerek başlıyor yeni bir güne sevgiden, hayâlden, umuttan…
Ama olgunlaşabildiyse insan korkudan eksilir, hırstan, kinden, öfkeden…
Yok eğer pişmediyse merhametten, ferasetten…
Pişeyim derken de yanmamasını bilecek, öyle bırakmayacak ateşlere hayâllerini, umutlarını… Kuru
gürültüye odun atmayacak gülüşüne. Kapkara olmadan nar kırmızısı tebessümüne dua sarıp, su
olmasını da bilecek yangınına. Yanmak bir bitiş değil elbette ki, yanacaksın ki pişeceksin mühim olan
kül olmamak! Yanan yerlerine umut merhemi sürüp harınla pişirdiğin hayâllerinin sofrasına
oturacaksın sonra. Bak o zaman lezzetine doyum oluyor mu o hayâlin!
Ateşi yakana da teşekkür edecek hale geldin mi tamam olacak görevin, şükre açılacak huzurla ellerin.
Yeter ki sen yeis kibritini çalma sevinç yüklü hayâllerine. Yeter ki bırakma sana tutunan hayâllerinin
elini…
Hüznün perdesini aralama ki ufukta süzülsün maviye yelken açmışçasına düşlerin…
Velhâsıl merhem de sensin umut da vesselâm…

Nazan BİÇER