1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Hayalleri vardı anne olmak idi arzusu,

Hayat onu çok zorlasa da.

Evlatlarıyla olmak, onlarla güzel hayaller kurmaktı arzusu,

Büyüyecekler belki doktor, savcı, hakim olacaklardı kuzuları.

Ümitleri beklentileri vardı bu dünya denen imtihanda,

Tüm bu hayaller onu öyle bir sürece götürdü ki,

Belki bu denli zor bir imtihanı o zayıf omzu kaldıramayacaktı.

Bebeğiyle o doktorun acı sözleriyle buluştu,

Üzgünüm, evladınızın bir takım sorunları var dendiğinde.

O an da yıkıldı dünyası başına,

Hayalleri, ümitleri vardı oysa ki Allah’ım dedi.

Emanetin, emanetimdir.

Sen yavruma ciğer pareme ne olur şifalar ver dedi.

Uzun bekleyiş sonrası badem gözlü,

Ceylan bakışıklısı açtı gözlerini dünyaya.

Herkes şaşkın ve bekleyiş içerisindeyken,

Onu verdiler merhametli babasının kucağına.

O baba ki; iman dolu kalbi ile ilk sözü şu oldu etrafındakilere:

Bu bize sultanın hediyesi deyip;

Bastı bağrına cennet kokulu ciğer paresini.

Kimileri acılarına merhem olmaya çalışırken,

Kimileri o acıyan, kanayan yaraya tuz basıp daha da acıttılar, kanattılar.

Oysa bilemediler onda cennete vesile olan

Güzelliği ve bereketi.

Anne ve baba olmayı asıl o ciğer parelerinde öğrendiler.

Uykusuz geceleri, doktor doktor koşuşturmayı

Yılmadan evlatları için;

Can siper hane savaşmaya devam ettiler hayat imtihanında.

Sahi neydi imtihan annelik – babalık?

Neydi dünyaya geliş sebepleri?

Neydi deyip defalarca tefekkür ettiler.

Yoksa bu imtihan yürek acısı mı idi

Cennete vesile olan..