BİDAYET

Gecelerden bir gece,sıradan değil bu kez Lapa lapa karla yıkanan karanlığın beraatine şahidim Şahidim Çünkü öznesi benim bu karlı gecenin Baykuş, yarasa ve kara kedi Dünyanın en pak raflarında tutuluyor şuan Koyu bir köpükle yıkanıyor dünya Ağaran bir sabaha seriliyor kuruması için güya Yansıyor bademlere müzminleşen ruhani bir terk edilmişlik Dışarısı işte göz kırpıyor bana Pencereden görüyorum sokak lambasının o romantik yalnızlığını Yanıyor o ve evlerin bacasından tüten dumanı gökyüzüne armağan ediyor O duman, o sis, o pusarık can yükseliyor göğsüme dokunup tüm hüznümü emerek Karanlık epriyor bir zamanlar intihara teşbih ettiğim gözlerimi okudukça Karanlık titriyor bu gece o sıcak ülkeye yaklaşma teşebbüsümü soludukça Başlangıç, yeni sonların göbek adıdır şafakta Kediler, köpekler ve diğerleri Karın tokluğuna açlar, sahiden ıssız bir sokakta Neyi betimlese gözlerim, ona anlam yüklüyor evim Ortaokul madalyalarım, kırık lise plaketim, camekandaki aile çerçevesi ve sessizlik Hani kara kış bile beyazdır ölümcül de olsa Kalbe ulaşan ince bir soğuk, ince hastalık, ince düşünceler Onlar da... Bir sözcükten ibaret hayat benim buruk dudaklarımda Karda bidayetin gayesi bu olmalı diyorum Yaşamayı fazla büyütmeden onu cebime sığdırmalıyım Dörtnala ve dört yana uzatmalıyım ellerimi Düşünce, düşüncelere dalmadan kalkarak ayağa En yukarı, en göğe, en dipsiz zirveye sıçramalıyım bu gece Çünkü ben Şahidiyim an'ın ve kendimin Öznesi benim bu karlı gecenin Ve kârlı çıkacak da benim sabaha Güneşin benden utandığına Ve onun benden sonra uyandığına şahidim Badema tez atlarla aktığını görüyorum ruhumun Tezatlarla savaşarak incinen gururumun... Şimdi Kibritçi kız kışı üşütüyor tırnaklarımda Şimdi gece Şimdi karanlık Şimdi şeytan üşüyor tapınaklarında Dudaklarını çatlatıyorum mevsimin alaycı bir tavırla Kalemin en dokunaklı yeriyle savunuyorum kale'mi Ne'lerim varsa yok artık Derelere döktüm çakıları, çatalları Çıkarttım şapkadan kafamı Soğuk, kulaklarıma bir eksiği nakşetti Zaten soğuktan önce şapkaya Ve şapkadan sonra soğuğa hacet yokmuş Şahit oldum Kuşların uçana kadar insanlığına Ve karlı geceye... ÖMER CAN KAPLAN