ÂLEM-İ RÜYÂ

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

RܒY 

Devindi ayaklarım eğildim bir meskene,

Yavaş yavaş ellerim duvarları okşadı.

Adımlarım aheste bir o kadar da ürkek…

İndim merdivenleri, bu âlem bir başkaydı.

Bakındım eşyalara, mâziyi izledi bu gözler 

Yokladım bir bir, zamanın eskittiği devrânda

Güldü bir çehre, mukaddes bir bedenden:

Gülşene çık dedi, bu diyârda ne ararsın,

Aleme mazhâr olan bir bendeyi mi yoklarsın?..

Akıbeti ömrünün bu gidişle yakındır;

Sen ölmeden öl de gör o gülşene varırsın.

Saatin kuytusunda akrebi bir dakika sendelendi,

Ve fotoğraflar ansızın karşımda çevrelendi.

Gülen çehreler sezildi, eski defterler açıldı,

Sandık lekesi bezenmiş örtüler ortalığa saçıldı.

Dile geldi duvarlar, rutubetini kustular mâzinin

Sokak kapısı eşiğine tünedi birbir dedikodular…

Kehribar yeşili perdeler rüzgârla oynaşırken,

Sen o zaman bak da gör, gülşen bir rü’yâ imiş ancak.

ÂLEM 

Dünyada gördüklerin yalnızca bir desen,

Duydukların bir çetrefilli oyundan ibâret;

Yalnızca bir esinti tenine dokunan, lâkin,

Herşey bir an, o anda uyanırlar uykudan.

Gaflet kuyusunda zaman yıl yıl geçerken 

Şimdi çağırsam bilmem ki hangi bahr-i ummândadır,

Âleme mazhâr iken uğrar mı bir beldeye.

Eğilerek güllere bülbül gibi, hep gülşende uçardım,

Tutuldum tuzaklara, ben de düştüm nâgehân,

Dikenlere devrildim, yaralarım derinden, 

La-mekandı bu nefsim, Kaf dağına sürüldüm.

Zübeyde Demir